Joop van Rij
Het is niet eens zozeer de vraag hoe je op de gedachte komt die reünies te organiseren, als wel de vraag hoe je in het allereerste begin aan de reünisten komt.
Vooral voor de nieuw aangetreden oud schoolgenoten bleef het antwoord tot nu toe uit, maar nu doet Joop van Rij
“ zijn boekje” open.
Hier is het verhaal over een suggestie, die tot succesvolle initiatieven leidde.
Ergens in de vroege jaren negentig jaren van de vorige eeuw bezocht ik (voor het eerst in veertig jaar) een schoolreünie van de HBS, die toen geloof ik al Schothorst College heette, of iets dergelijks.
In een lokaal, gewijd aan mijn generatie, trof ik een oproep aan van Diny de Heer, die samen met mij in de vierde klas
had gezeten en contact zocht met jaar-en klasgenoten. Via haar kwam ik in contact met Anneke Reinders, een andere klasgenoot.
Ik werd binnengehaald als de verloren zoon: er bleek een klein clubje te zijn van mijn eindexamenklasgenoten, die elkaar nooit uit het oog waren verloren en om de paar jaar bij elkaar kwamen. Daaruit ontstond het idee een reünie van onze eindexamenklas (HBS-A 1956) te organiseren – in 1996.
Hoe doe je dat? Nou, vooral via zoeken op internet in het elektronische telefoonboek. Je tikt een naam in en krijgt dan bijvoorbeeld alle 127 personen in Nederland die Stiphout heten èn telefoon hebben. Máár: er was er maar eentje met de voorletters “Chr.” – en die zocht ik.
En Chris wist uiteraard waar zijn broer Karel woonde. Met jongetjes gaat dat trouwens makkelijker dan met meisjes, die nog steeds de neiging hebben de naam van hun echtgenoot aan te nemen.
Enfin, zo gaat dat dus. Veel bellen (“Ja, dat is mijn broer”) en zoeken op het wijde web. In no time had ik het grootste deel van mijn eindexamenklas bij elkaar.
Het werd een reuze gezellige bijeenkomst en dat moest dus herhaald worden, maar dan met meer mensen! Tja, hoe pak je dat aan? Bellen met de conrector van dat Schothorstcollege, die me de naam van Marijke Zwaan gaf, de laatste organisator van een HBS-reünie – en de opvolgster van onze gymjuf Melse. Die had nog een schoenendoos staan, waar ze bereidwillig uit voorlas.
Ze is inmiddels ook lid van onze club.
En toen maar weer zoeken en bellen. En niet te vergeten: het Sinterklaasboek! Dat is een verhaal apart.
In een kamertje naast de directeur, na de voordeur linksaf, zat altijd mevrouw Houthuysen, die de administratie bijhield. En alle nieuwe leerlingen werden opgeschreven in een groot Sinterklaasboek: naam, voornaam, geboortedatum, geboorteplaats (véél uit Indië).
En daar had ik veel aan, bij het zoeken. Alle archieven van de school bleken naar het Provinciaal Archief in Utrecht te zijn gegaan. Ik dus naar Utrecht. En zoeken in de computer.
Daar hadden ze van alles; maar het merendeel bleek vertrouwelijk en niet voor inzage bestemd. Maar met hoge toestemming van de Rijksarchivaris mocht ik alles inzien en kopiëren -ook het Sinterklaasboek! Met daarin op volgorde van binnenkomst alle leerlingen, compleet met voornamen, geboortedatum en – plaats, datum-in, datum-uit. Alles.
Heel veel afkomstig uit Indië, heel veel door de oorlog wat ouder dan je zou verwachten. En dat zoekt dan vervolgens een stuk makkelijker. Zo heb ik toch nog een flink aantal van jullie opgespoord. En velen niet, natuurlijk.
Maar er was meer in die archieven. Heel weinig Flitsen helaas, maar bijvoorbeeld weer wel programma’s van schoolvoorstellingen van de toneelclub in Amicitia, onder regie van Jhr. Vic van den Bergh, compleet met recensieknipsels.
En een staatsieportret van Dr. Reijnders, alias de Big, met zwart pak en vadermoordenaar, zo’n ouderwetse hoge halsboord met omhoogstekende punten. En eindexamenopgaven!
En mijn nieuwste bron is natuurlijk www.schoolbank.nl. Als je daar zoekt op HBS, Amersfoort krijg je drie resultaten, die alle drie van elkaar verschillen – foutje van de makers, denk ik. Maar het is boeiend om daar eens rond te neuzen. En alle nieuwe aanmeldingen worden meteen uitgenodigd voor onze club, natuurlijk.
_._._
Maak jouw eigen website met JouwWeb