STRAATNAAM ALS SPIEGEL VAN HISTORIE

Uitkomend op de Oosterstraat ligt in het zuiden van de wijk Stokhorst de Dr. H.L Bezoenstraat In zijn korte leven speelde Herman Lambert Bezoen een belangrijke rol in de taalwetenschap met als specialisatie het Oost-Nederlandse dialect. Bezoen werd in 1908 in Enschede geboren. Hij bezocht het Enschedese Lyceum en vervolgde zijn studie aan de Gemeentelijke Universiteit in Amsterdam.  Nadat hij in 1935 slaagde voor zijn doctoraalexamen Nederlandse Letteren en enige tijd leraar was geweest  in Deventer, vertrok hij in 1936 naar Java om daar te gaan doceren. Twee jaar later, in de zomer van 1938, promoveerde Bezoen in Amsterdam tot doctor in de letteren en wijsbegeerte. Zijn proefschrift, Klank- en vormleer van het dialect der Gemeente Enschede, is zeer lezenswaardig en is nog steeds goed verkrijgbaar. De jaren 1940 – 1945 bracht hij in Indië door; vanwege de Japanse bezetting een moeilijke tijd voor Bezoen. Na een drie en half jaar durend verblijf in Japanse interneringskampen keerde hij naar Nederland terug. Hij werd benoemd tot leraar in Coevorden en – vanaf 1952 – aan de H.B.S. in Amersfoort.

Een jaar later, in de zomer van 1953, reed hij (waarschijnlijk in gedachten verzonken) over een onbewaakte overweg in Soest. Een uit Amersfoort aankomende trein ontnam hem het leven. Zijn zoon Arend overleefde het ongeluk.

Bezoen werd 45 jaar oud en liet een vrouw en drie kinderen na. In een krantenknipsel, van kort na het ongeval, wordt hij omschreven als een van de meesbelovende  dialectologen van Nederland. Daarnaast werd hij genoemd voor de vervulling van een hoogleraarschap in de Nedersaksische leerstoel in Groningen.

 

Desondanks bleef Bezoen een gewone man, haast op het rare af. Löwik schrijft: “Hij gebruikte rustig een touw in plaats van een riem om zijn broek op te houden. En schroomde niet  in de trein een hele bank liggend in beslag  te nemen, een gedragshouding die in die brave jaren  nogal uitzonderlijk was. “Naast zijn proefschrift schreef Bezoen in de Driemaandelijkse  bladen en was hij de auteur van Taal en volk van Twente. Waarschijnlijk mag die beschrijving  - achteraf  bekeken – nog wel zijn grootste prestatie genoemd worden. Het boek, dat in 1948 verscheen is zowel een softcover, gebonden en luxe editie, geldt als een van de meest lezenswaardige boeken over de Twentse taal en cultuur in de eerste helft van de twintigste eeuw.